TY  - JOUR
AU  - Vojković, Gordana
AU  - Stojanović, Branislav P.
PY  - 2006
UR  - https://gery.gef.bg.ac.rs/handle/123456789/148
AB  - The basic research idea was to determine the state and problems in population development of an isolated mountainous region, which has been marked as a potentially developmental and attractive region in the Regional Plan of Serbia, having in mind that it is rich in valuable natural resources. Research was focused just on the protected region of the "Golija" Nature Park, however, wherever it was necessary for better understanding of demographic trends, the wider functional-gravitational region was analyzed, which belongs to the districts of Ivanjica, Kraljevo, Novi Pazar, Raška and Sjenica in the administration sense. It was determined that the following unfavorable (limiting) elements of demographic development are characteristic for the region of Golija: constant decrease of population, which is present in practically all settlements, intensive population emigration which has been decreasing in the last ten years or so due to the decrease in the number of potential emigrants; fluctuations in all relevant demographic structures; intensification of the process of demographic ageing which results in continual decrease of natural growth and disruption of all basic functional contingents of population which will certainly negatively affect future reproduction and population replacement. If such a negative state is taken into consideration then the question of demographic and thus developmental perspectives of this mountainous region is justifiably imposed and brought into question. The second part of the paper indicates to the demographic perspectives of the Golija region. According to the first estimation variant, which proceeds from the assumption on the continuation of the basic tendencies in demographic development so far, the number of inhabitants of Golija would be halved by the year 2030. In the second estimation variant, which proceeds from the assumption that in the near future some more serious changes in the functional structure of this region will be realized, having in mind some planned developmental activities, which would result in a somewhat faster tempo of total development of its certain parts which would reflect the gradual slowing down of negative tendencies in its population development on the whole as well. It should be stressed that the first, initial, positive effects would be manifested more seriously only in 20 years at the earliest. That means that by then there would be gradual ceasing of the demonstrated tendencies in demographic development of this region so far and the forming of complex (both developmental and demographic) prerequisites for its further demographic revitalization. It is characteristic that all the stated effects would not prevent the demographic dying out of 15 settlements. This imposes the requirement that when defining the organization strategies and development of this regional entirety, settlements must clearly be distinguished as well as their functional zones which have certain developmental predispositions, as well as settlements which have minimal, demographic and functional, potentials for future development and settlements which in the prospective period can demographically survive.
AB  - Osnovna ideja istraživanja bila je da se utvrdi stanje i problemi u razvitku stanovništva jedne izolovane planinske sredine, koja je u Prostornom planu Srbije izdvojena kao potencijalno razvojno i atraktivno područje, budući da raspolaže visokovrednim prirodnim resursima. Istraživanje je fokusirano na neposredno zaštićeno područje Parka prirode "Golija" ali, gde god je to bilo potrebno zarad boljeg razumevanja demografskih kretanja, analizirano je i šire funkcijsko-gravitacijsko područje, koje u adminsitrativnom pogledu pripada opštinama Ivanjica, Kraljevo, Novi Pazar, Raška i Sjenica. Utvrđeno je da područje Golije odlikuju sledeći nepovoljni (ograničavajući) elementi demografskog razvoja: konstantan populacioni pad, koji je prisutan u praktično svim naseljima; intenzivan proces iseljavanja stanovništva, koji se poslednjih desetak godina usporava usled smanjenja broja potencijalnih emigranata; poremećaji u svim relevantnim demografskim strukturama; intenziviranje procesa demografskog starenja, koje rezultira i kontinuiranim padom prirodnog priraštaja i urušavanjem svih osnovnih funkcionalnih kontingenata stanovništva, što će se, svakako, negativno odraziti na buduću reprodukciju i obnavljanje stanovništva. Ako se uzme u obzir ovako nepovoljno stanje, onda se opravdano postavlja pitanje demografske, a time dovode u pitanje i razvojne, perspektive ovog planinskog prostora. U drugom delu rada ukazuje se na demografske perspektive područja Golije. Prema prvoj varijanti procena, koja polazi od pretpostavke o nastavljanju dosadašnjih osnovnih tendencija u demografskom razvoju, do 2030. godine broj stanovnika Golije bio bi gotovo prepolovljen. U drugoj varijanti procena pošlo se od pretpostavke da će se u bliskoj budućnosti, imajući u vidu planirane razvojne aktivnosti, ostvariti neke ozbiljnije promene u funkcionalnoj strukturi ovog prostora, a koje bi rezultirale nešto bržim tempom ukupnog razvoja pojedinih njegovih delova, što bi se reflektovalo i na postepeno usporavanje negativnih tendencija u njegovom populacionom razvoju u celini. Treba naglasiti da bi se prvi, početni, pozitivni efekti ozbiljnije manifestovali tek najranije za 20 godina. To znači da bi do tada postepeno došlo do zaustavljanja ispoljenih tendencija u dosadašnjem demografskom razvoju ovog prostora i formiranja kompleksnih (i razvojnih i demografskih) preduslova za njegovu kasniju demografsku revitalizaciju. Karakteristično je da svi navedeni efekti ne bi sprečili demografsko izumiranje 15 naselja. To nameće potrebu da se pri definisanju strategije uređenja i razvoja ove prostorne celine moraju jasno izdvojiti naselja, i njihove funkcijske zone, koja imaju određene razvojne predispozicije, naselja koja imaju minimalne, demografske i funkcionalne, potencijale za budući razvoj, i naselja koja u periodu prospekcije mogu demografski opstati.
PB  - Beograd : Institut društvenih nauka - Centar za demografska istraživanja
T2  - Stanovništvo
T1  - Golija: Population development and perspectives
T1  - Golija - razvitak stanovništva i perspektive
VL  - 44
IS  - 2
SP  - 35
EP  - 64
UR  - https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_gery_148
ER  - 

@article{
author = "Vojković, Gordana and Stojanović, Branislav P.",
year = "2006",
abstract = "The basic research idea was to determine the state and problems in population development of an isolated mountainous region, which has been marked as a potentially developmental and attractive region in the Regional Plan of Serbia, having in mind that it is rich in valuable natural resources. Research was focused just on the protected region of the "Golija" Nature Park, however, wherever it was necessary for better understanding of demographic trends, the wider functional-gravitational region was analyzed, which belongs to the districts of Ivanjica, Kraljevo, Novi Pazar, Raška and Sjenica in the administration sense. It was determined that the following unfavorable (limiting) elements of demographic development are characteristic for the region of Golija: constant decrease of population, which is present in practically all settlements, intensive population emigration which has been decreasing in the last ten years or so due to the decrease in the number of potential emigrants; fluctuations in all relevant demographic structures; intensification of the process of demographic ageing which results in continual decrease of natural growth and disruption of all basic functional contingents of population which will certainly negatively affect future reproduction and population replacement. If such a negative state is taken into consideration then the question of demographic and thus developmental perspectives of this mountainous region is justifiably imposed and brought into question. The second part of the paper indicates to the demographic perspectives of the Golija region. According to the first estimation variant, which proceeds from the assumption on the continuation of the basic tendencies in demographic development so far, the number of inhabitants of Golija would be halved by the year 2030. In the second estimation variant, which proceeds from the assumption that in the near future some more serious changes in the functional structure of this region will be realized, having in mind some planned developmental activities, which would result in a somewhat faster tempo of total development of its certain parts which would reflect the gradual slowing down of negative tendencies in its population development on the whole as well. It should be stressed that the first, initial, positive effects would be manifested more seriously only in 20 years at the earliest. That means that by then there would be gradual ceasing of the demonstrated tendencies in demographic development of this region so far and the forming of complex (both developmental and demographic) prerequisites for its further demographic revitalization. It is characteristic that all the stated effects would not prevent the demographic dying out of 15 settlements. This imposes the requirement that when defining the organization strategies and development of this regional entirety, settlements must clearly be distinguished as well as their functional zones which have certain developmental predispositions, as well as settlements which have minimal, demographic and functional, potentials for future development and settlements which in the prospective period can demographically survive., Osnovna ideja istraživanja bila je da se utvrdi stanje i problemi u razvitku stanovništva jedne izolovane planinske sredine, koja je u Prostornom planu Srbije izdvojena kao potencijalno razvojno i atraktivno područje, budući da raspolaže visokovrednim prirodnim resursima. Istraživanje je fokusirano na neposredno zaštićeno područje Parka prirode "Golija" ali, gde god je to bilo potrebno zarad boljeg razumevanja demografskih kretanja, analizirano je i šire funkcijsko-gravitacijsko područje, koje u adminsitrativnom pogledu pripada opštinama Ivanjica, Kraljevo, Novi Pazar, Raška i Sjenica. Utvrđeno je da područje Golije odlikuju sledeći nepovoljni (ograničavajući) elementi demografskog razvoja: konstantan populacioni pad, koji je prisutan u praktično svim naseljima; intenzivan proces iseljavanja stanovništva, koji se poslednjih desetak godina usporava usled smanjenja broja potencijalnih emigranata; poremećaji u svim relevantnim demografskim strukturama; intenziviranje procesa demografskog starenja, koje rezultira i kontinuiranim padom prirodnog priraštaja i urušavanjem svih osnovnih funkcionalnih kontingenata stanovništva, što će se, svakako, negativno odraziti na buduću reprodukciju i obnavljanje stanovništva. Ako se uzme u obzir ovako nepovoljno stanje, onda se opravdano postavlja pitanje demografske, a time dovode u pitanje i razvojne, perspektive ovog planinskog prostora. U drugom delu rada ukazuje se na demografske perspektive područja Golije. Prema prvoj varijanti procena, koja polazi od pretpostavke o nastavljanju dosadašnjih osnovnih tendencija u demografskom razvoju, do 2030. godine broj stanovnika Golije bio bi gotovo prepolovljen. U drugoj varijanti procena pošlo se od pretpostavke da će se u bliskoj budućnosti, imajući u vidu planirane razvojne aktivnosti, ostvariti neke ozbiljnije promene u funkcionalnoj strukturi ovog prostora, a koje bi rezultirale nešto bržim tempom ukupnog razvoja pojedinih njegovih delova, što bi se reflektovalo i na postepeno usporavanje negativnih tendencija u njegovom populacionom razvoju u celini. Treba naglasiti da bi se prvi, početni, pozitivni efekti ozbiljnije manifestovali tek najranije za 20 godina. To znači da bi do tada postepeno došlo do zaustavljanja ispoljenih tendencija u dosadašnjem demografskom razvoju ovog prostora i formiranja kompleksnih (i razvojnih i demografskih) preduslova za njegovu kasniju demografsku revitalizaciju. Karakteristično je da svi navedeni efekti ne bi sprečili demografsko izumiranje 15 naselja. To nameće potrebu da se pri definisanju strategije uređenja i razvoja ove prostorne celine moraju jasno izdvojiti naselja, i njihove funkcijske zone, koja imaju određene razvojne predispozicije, naselja koja imaju minimalne, demografske i funkcionalne, potencijale za budući razvoj, i naselja koja u periodu prospekcije mogu demografski opstati.",
publisher = "Beograd : Institut društvenih nauka - Centar za demografska istraživanja",
journal = "Stanovništvo",
title = "Golija: Population development and perspectives, Golija - razvitak stanovništva i perspektive",
volume = "44",
number = "2",
pages = "35-64",
url = "https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_gery_148"
}

Vojković, G.,& Stojanović, B. P.. (2006). Golija: Population development and perspectives. in Stanovništvo
Beograd : Institut društvenih nauka - Centar za demografska istraživanja., 44(2), 35-64.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_gery_148

Vojković G, Stojanović BP. Golija: Population development and perspectives. in Stanovništvo. 2006;44(2):35-64.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_gery_148 .

Vojković, Gordana, Stojanović, Branislav P., "Golija: Population development and perspectives" in Stanovništvo, 44, no. 2 (2006):35-64,
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_gery_148 .

TY  - JOUR
AU  - Stojanović, Branislav P.
AU  - Vojković, Gordana
PY  - 2005
UR  - https://gery.gef.bg.ac.rs/handle/123456789/135
AB  - Significant geographical-demographic changes are characteristic for the region of Serbia in the second half of the 20th century, which were caused by a dynamic primary urbanization process, namely intense migrational trends between village and town. Expansion zones were formed around urban centers with total intense growth (both demographic and economic), which are mainly found in land areas of main development axes, whereby the (Sava) Danube-Morava one is the most significant. The importance of this development axis (not only in the demographic sense) is indicated by the fact that in this region (composed of districts which are located in the corridor zone) 3794.8 thousand people lived in 2002, which represents 50.6% of the population of Central Serbia and Vojvodina. Taking into consideration the territory it consists of, this zone is populated twice as much in average than the region of Serbia (without Kosovo) as a whole. Along with that, out of the five urban areas with more than 100 thousand people (large urban centers), four are located in this zone (Subotica, Novi Sad, Belgrade and Niš) and only Kragujevac is located somewhat on the outskirts in relation to it, but in its immediate proximity. Large town centers in corridor zone X concentrated as much as 41% of the Republic urban population in 2002. At the same time, a network of 32 settlements in the land area of this main development axis of Serbia which belong to the category of small and medium size towns, and which cover about 16% of the republic urban population should be added to this. Consequently this zone, as other concentrated population zones, which are formed around secondary development axes on the territory of Serbia, is identified as a region with significant population potential. For that very reason, there was an attempt in this paper to determine the role and significance of urban agglomerations on main development axes for possible demographic revitalization of Serbia. The significance of urban population arises from its quantitative and especially qualitative (structural) characteristics. This category of population of the Republic realizes significant growth (more than 10%) in the last two inter-census decades (1981-2002) regardless of the effects of demographic and socio-economic transitions and geo-political changes and their mainly negative influences as opposed to the total population of this region which realizes an apparent drop (of 3%). The drop of rural population is even more obvious (by about 16%) so its (future) role in possible demographic revitalization of Serbia is of secondary significance. As early as the seventies, the focus of main demographic processes (natality) shifted from rural to town populations. It is a fact that only the urban population of Serbia (without Kosovo) realized a positive natural growth in the nineties. However, it is interesting that large cities lost their precedence at the end of the twentieth century, namely negative natural growth appeared (Belgrade -1.5‰, Novi Sad - 0.3‰ and Subotica - 5.4‰) and in fact only small and medium towns provided natural replacement of its population. They participate with over 60% in total number of live births in urban areas, and having in mind that they are becoming the bearers of population reproduction, they can be viewed as the poles of future demographic revitalization of Serbia.
AB  - Za prodručje Srbije karakteristične su u drugoj polovini 20. veka značajne prostorno-demografske promene uzrokovane snažnim procesom primarne urbanizacije, tj. intenzivnim migracionim tokovima na relaciji selo-grad. Zone ekspanzije formirane su oko urbanih središta s ukupnim snažnim rastom (i demografskim i ekonomskim), a koja se, uglavnom, nalaze u arealima glavnih razvojnih osovina, od kojih je (savsko) dunavsko-moravska najznačajnija. Važnost ove razvojne osovine (ne samo u demografskom smislu) pokazuje i podatak da je u ovom području (formiranom od opština koje se nalaze u zoni koridora) 2002. godine živelo 3794,8 hiljada stanovnika, što predstavlja 50,6% stanovništva Centralne Srbije i Vojvodine. S obzirom na to koju teritoriju obuhvata, ova zona je, u proseku, dvostruko naseljenija od prostora Srbije (bez Kosova) u celini. Uz to, od pet naselja s više od 100 hiljada stanovnika (veliki urbani centri), četiri se nalaze u ovoj zoni (Subotica, Novi Sad, Beograd i Niš) a samo se Kragujevac nalazi nešto perifernije u odnosu na nju, ali u njenoj neposrednoj blizini. Veliki gradski centri u zoni koridora X 2002. godine koncentrisali su čak 41% urbanog stanovništva Republike. Istovremeno, tome treba dodati i mrežu od 32 naselja u arealu ove glavne razvojne osovine Srbije, koja pripadaju kategoriji malih i gradova srednjih veličina, i koja obuhvataju oko 16% republičke urbane populacije. Tako se ova, kao i ostale zone koncentracije stanovništva, koje su formirane oko sekundarnih razvojnih osovina u prostoru Srbije, izdvaja kao područje sa značajnim populacionim potencijalom. Upravo zato, u ovom radu izvršen je pokušaj da se utvrdi uloga i značaj urbanih aglomeracija na glavnim razvojnim osovinama za eventualnu demografsku revitalizaciju Srbije. Značaj urbanog stanovništva proizilazi iz njegovih kvantitativnih, ali posebno kvalitativnih (strukturalnih) karakteristika. Ova kategorija stanovništva Republike, u poslednje dve međupopisne dekade (1981-2002. godina), bez obzira na efekte demografske i socio-ekonomske tranzicije, zatim na geo-političke promene i njihove (uglavnom negativne uticaje), ostvaruje signifikantan rast (više od 10%) za razliku od ukupne populacije ovog prostora, koja ostvaruje evidentan pad (od 3%). Još je izraženiji pad ruralnog stanovništva (za oko 16%), tako da je njegova (buduća) uloga u mogućoj demografskoj revitalizaciji Srbije od sekundarnog značaja. Već početkom sedamdesetih godina težište osnovnih demografskih procesa (nataliteta) pomerilo se sa seoske na gradsku populaciju. Činjenica je da je devedesetih godina samo urbano stanovništvo Srbije (bez Kosova) ostvarivalo pozitivan prirodni priraštaj. Međutim, interesantno je da veliki gradovi krajem XX veka gube svoj primat, odnosno da i u njima dolazi do pojave negativnog prirodnog priraštaja (Beograd -1,5‰, Novi Sad -0,3‰ i Subotica -5,4‰) i da, u stvari, samo mali i srednji gradovi obezbeđuju prirodno obnavljanje svog stanovništva. Oni učestvuju sa preko 60% u ukupnom broju živorođenja u urbanim sredinama i, s obzirom na to da postaju nosioci reprodukcije stanovništva, mogu se posmatrati i kao polovi buduće demografske revitalizacije Srbije.
PB  - Beograd : Institut društvenih nauka - Centar za demografska istraživanja
T2  - Stanovništvo
T1  - Urban agglomerations on main development axes as poles of demographic revitalization of Serbia
T1  - Urbane aglomeracije na glavnim razvojnim osovinama kao polovi demografske revitalizacije Srbije
VL  - 43
IS  - 1-4
SP  - 61
EP  - 79
UR  - https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_gery_135
ER  - 

@article{
author = "Stojanović, Branislav P. and Vojković, Gordana",
year = "2005",
abstract = "Significant geographical-demographic changes are characteristic for the region of Serbia in the second half of the 20th century, which were caused by a dynamic primary urbanization process, namely intense migrational trends between village and town. Expansion zones were formed around urban centers with total intense growth (both demographic and economic), which are mainly found in land areas of main development axes, whereby the (Sava) Danube-Morava one is the most significant. The importance of this development axis (not only in the demographic sense) is indicated by the fact that in this region (composed of districts which are located in the corridor zone) 3794.8 thousand people lived in 2002, which represents 50.6% of the population of Central Serbia and Vojvodina. Taking into consideration the territory it consists of, this zone is populated twice as much in average than the region of Serbia (without Kosovo) as a whole. Along with that, out of the five urban areas with more than 100 thousand people (large urban centers), four are located in this zone (Subotica, Novi Sad, Belgrade and Niš) and only Kragujevac is located somewhat on the outskirts in relation to it, but in its immediate proximity. Large town centers in corridor zone X concentrated as much as 41% of the Republic urban population in 2002. At the same time, a network of 32 settlements in the land area of this main development axis of Serbia which belong to the category of small and medium size towns, and which cover about 16% of the republic urban population should be added to this. Consequently this zone, as other concentrated population zones, which are formed around secondary development axes on the territory of Serbia, is identified as a region with significant population potential. For that very reason, there was an attempt in this paper to determine the role and significance of urban agglomerations on main development axes for possible demographic revitalization of Serbia. The significance of urban population arises from its quantitative and especially qualitative (structural) characteristics. This category of population of the Republic realizes significant growth (more than 10%) in the last two inter-census decades (1981-2002) regardless of the effects of demographic and socio-economic transitions and geo-political changes and their mainly negative influences as opposed to the total population of this region which realizes an apparent drop (of 3%). The drop of rural population is even more obvious (by about 16%) so its (future) role in possible demographic revitalization of Serbia is of secondary significance. As early as the seventies, the focus of main demographic processes (natality) shifted from rural to town populations. It is a fact that only the urban population of Serbia (without Kosovo) realized a positive natural growth in the nineties. However, it is interesting that large cities lost their precedence at the end of the twentieth century, namely negative natural growth appeared (Belgrade -1.5‰, Novi Sad - 0.3‰ and Subotica - 5.4‰) and in fact only small and medium towns provided natural replacement of its population. They participate with over 60% in total number of live births in urban areas, and having in mind that they are becoming the bearers of population reproduction, they can be viewed as the poles of future demographic revitalization of Serbia., Za prodručje Srbije karakteristične su u drugoj polovini 20. veka značajne prostorno-demografske promene uzrokovane snažnim procesom primarne urbanizacije, tj. intenzivnim migracionim tokovima na relaciji selo-grad. Zone ekspanzije formirane su oko urbanih središta s ukupnim snažnim rastom (i demografskim i ekonomskim), a koja se, uglavnom, nalaze u arealima glavnih razvojnih osovina, od kojih je (savsko) dunavsko-moravska najznačajnija. Važnost ove razvojne osovine (ne samo u demografskom smislu) pokazuje i podatak da je u ovom području (formiranom od opština koje se nalaze u zoni koridora) 2002. godine živelo 3794,8 hiljada stanovnika, što predstavlja 50,6% stanovništva Centralne Srbije i Vojvodine. S obzirom na to koju teritoriju obuhvata, ova zona je, u proseku, dvostruko naseljenija od prostora Srbije (bez Kosova) u celini. Uz to, od pet naselja s više od 100 hiljada stanovnika (veliki urbani centri), četiri se nalaze u ovoj zoni (Subotica, Novi Sad, Beograd i Niš) a samo se Kragujevac nalazi nešto perifernije u odnosu na nju, ali u njenoj neposrednoj blizini. Veliki gradski centri u zoni koridora X 2002. godine koncentrisali su čak 41% urbanog stanovništva Republike. Istovremeno, tome treba dodati i mrežu od 32 naselja u arealu ove glavne razvojne osovine Srbije, koja pripadaju kategoriji malih i gradova srednjih veličina, i koja obuhvataju oko 16% republičke urbane populacije. Tako se ova, kao i ostale zone koncentracije stanovništva, koje su formirane oko sekundarnih razvojnih osovina u prostoru Srbije, izdvaja kao područje sa značajnim populacionim potencijalom. Upravo zato, u ovom radu izvršen je pokušaj da se utvrdi uloga i značaj urbanih aglomeracija na glavnim razvojnim osovinama za eventualnu demografsku revitalizaciju Srbije. Značaj urbanog stanovništva proizilazi iz njegovih kvantitativnih, ali posebno kvalitativnih (strukturalnih) karakteristika. Ova kategorija stanovništva Republike, u poslednje dve međupopisne dekade (1981-2002. godina), bez obzira na efekte demografske i socio-ekonomske tranzicije, zatim na geo-političke promene i njihove (uglavnom negativne uticaje), ostvaruje signifikantan rast (više od 10%) za razliku od ukupne populacije ovog prostora, koja ostvaruje evidentan pad (od 3%). Još je izraženiji pad ruralnog stanovništva (za oko 16%), tako da je njegova (buduća) uloga u mogućoj demografskoj revitalizaciji Srbije od sekundarnog značaja. Već početkom sedamdesetih godina težište osnovnih demografskih procesa (nataliteta) pomerilo se sa seoske na gradsku populaciju. Činjenica je da je devedesetih godina samo urbano stanovništvo Srbije (bez Kosova) ostvarivalo pozitivan prirodni priraštaj. Međutim, interesantno je da veliki gradovi krajem XX veka gube svoj primat, odnosno da i u njima dolazi do pojave negativnog prirodnog priraštaja (Beograd -1,5‰, Novi Sad -0,3‰ i Subotica -5,4‰) i da, u stvari, samo mali i srednji gradovi obezbeđuju prirodno obnavljanje svog stanovništva. Oni učestvuju sa preko 60% u ukupnom broju živorođenja u urbanim sredinama i, s obzirom na to da postaju nosioci reprodukcije stanovništva, mogu se posmatrati i kao polovi buduće demografske revitalizacije Srbije.",
publisher = "Beograd : Institut društvenih nauka - Centar za demografska istraživanja",
journal = "Stanovništvo",
title = "Urban agglomerations on main development axes as poles of demographic revitalization of Serbia, Urbane aglomeracije na glavnim razvojnim osovinama kao polovi demografske revitalizacije Srbije",
volume = "43",
number = "1-4",
pages = "61-79",
url = "https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_gery_135"
}

Stojanović, B. P.,& Vojković, G.. (2005). Urban agglomerations on main development axes as poles of demographic revitalization of Serbia. in Stanovništvo
Beograd : Institut društvenih nauka - Centar za demografska istraživanja., 43(1-4), 61-79.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_gery_135

Stojanović BP, Vojković G. Urban agglomerations on main development axes as poles of demographic revitalization of Serbia. in Stanovništvo. 2005;43(1-4):61-79.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_gery_135 .

Stojanović, Branislav P., Vojković, Gordana, "Urban agglomerations on main development axes as poles of demographic revitalization of Serbia" in Stanovništvo, 43, no. 1-4 (2005):61-79,
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_gery_135 .