Demografske perspektive grada Banja Luke kao činilac prostornog razvoja

Abstract

Demografski razvoj i karakteristike lokalnih zajednica predstavljaju jedan od ključnih elemenata prostornog razvoja jedinica lokalne samouprave (JLS). Demografska analiza u prostornim planovima , programima, razvojnim koncepcijama i strategijama JLS je veoma često takva da se stanovništvo kao najvažniji činilac planiranja svodi uglavnom na formalan i korelacijski nepovezan sadržaj sa ostalim procesima u društvu i prostoru. Značaj funkcionalne demografske analize, a naročito analize demografske budućnosti, proizilazi iz toga što stanovništvo predstavljati glavni i sve važniji činilac na kome se temelje svi ključni dokumenti i razvojni pravci. Funkcionalna povezanost stanovništva, države, ekonomije i lokalne sredine jeste osnova svih planskih analiza i razumevanja političkog delovanja prema demografskoj, društvenoj i ekonomskoj problematici. U modernim okolnostima krize rađanja i značajnih migracionih izazova, potreba za celovitom demografskom analizom postaje izvesna i nepohodna kako bi se prostorni, društveni i ekonomski razvoj usmerio u najboljem mogućem pravcu za lokalnu zajednicu. Ovaj referat će predstaviti osnovne karakteristike novijeg demografskog razvitka grada Banja Luke i dati tri moguća scenarija demografskog razvoja do 2040. godine. Tri scenarija (optimistički, očekivani i pesimistički) izrađena kohortno-komponentnim metodom projekcija stanovništva bi trebalo da predstavljaju pun opseg u okviru koga bi se stanovništvo Banja Luke moglo kretati u narednih 18 godina. Pomenuti opseg je dovoljno uzak da ga donosioci odluka i planeri mogu smatrati informativnim, a istovremeno i dovoljno širok da sa velikom verovatnoćom može obuhvatiti budući razvitak stanovništva.